breaking fear, building hope
Turning strongholds of fear into strongholds of hope
“Andrea is twintig jaar oud en heeft twee zoontjes. Haar oudste zoontje is 2 jaar oud en haar jongste is nog maar een paar maandjes oud. Precies op de dag dat de jongste werd geboren, vond de politie het lichaam van haar man, de vader van haar zoontjes. Hij was door de drugsbende vermoord toen hij als bezorger per abuis de verkeerde straat was ingereden. Het maakt Andrea ontzettend verdrietig dat haar man er nooit in is geslaagd om een betere baan te vinden. Omdat hij zijn school niet had afgemaakt en ook geen andere vaardigheden had geleerd, kon hij alleen aan de slag als bezorger. Niemand wilde bezorgen vlakbij, of zelfs in, de krottenwijken maar haar man deed dat wel. Maar nu moet ze als jonge weduwe alleen haar zoontjes groot brengen. Haar hoop is dat haar zoontjes straks een betere kans krijgen.“
Rio de Janeiro - "de wonderschone stad"
In het noorden van de miljoenenstad Rio de Janeiro is een groot deel van de bevolking woonachtig in krottenwijken; wijken onder controle en in de macht van zwaarbewapende drugsbendes. Officiële instanties mijden deze wijken en de drugsbendes creëren eigen (rechts)systemen.
Het behoeft geen verder betoog dat een leven in een krottenwijk verre van ideaal is en veel jongeren raken snel ontmoedigd door de uitzichtloosheid van het bestaan. Hiermee zijn een makkelijke prooi voor de lokroep van het snelle geld van de drugsbende. De trieste realiteit is dat velen op jonge leeftijd omkomen in vuurgevechten tussen rivaliserende bendes of met de politie-eenheden.
En voor degenen die wel willen doorzetten, zijn de drempels om hun ambities waar te maken erg hoog. Het niveau van onderwijs is laag, vervolgonderwijs moeilijk bereikbaar en de druk van familie om geld binnen te brengen is verstikkend. Ook mogelijkheden voor ontspanning zijn niet of nauwelijks te vinden. Vaak is een potje voetballen de enige ontsnapping uit de werkelijkheid en veel jongens dromen van een carrière als profvoetballer bij FC Barcelona of Paris Saint-Germain.
Een extra probleem is dat veel kinderen en jongeren opgroeien zonder vader, en soms ook zonder moeder. Hun opvoeding krijgen ze dan in de wijk of op straat.
Stichting Aprisco en Ass. Aprisco Teen Challenge trekken zich het lot van deze jongeren én hun families aan en willen een verschil maken. Help mee!
Louisa*
is de jongste uit een gezin van zeven kinderen. Ze woont in een klein krotje zonder eigen kamer en dus zonder privacy. Haar vader heeft het gezin al een paar jaar geleden verlaten voor een andere vrouw. Van de 7 kinderen is de oudste broer al overleden … doodgeschoten door de politie. Sindsdien is haar moeder vrijwel constant dronken en slaapt alleen maar, of hangt rond in de lokale bar.
Gabriela*
woont samen met haar ouders, oma’s en 4 broers in een klein krot. Haar moeder is ernstig ziek en haar vader ligt de meeste tijd in bed. Ze staat heel vroeg op in de ochtend om de jongste broers aan te kleden, ontbijt te geven en naar school te brengen. Wanneer ze weer terug is, maakt ze het huis schoon en doet ze de was. Helaas kan ze daardoor zelf niet naar school en loopt heel erg achter.
Estephany*
is letterlijk geboren op straat. Haar moeder was een alleenstaande verslaafde vrouw die op straat zwierf met haar kinderen. Alhoewel moeder graag hulp had willen krijgen, wees ze deze telkens af omdat ze dan de kinderen kwijt zou raken. Na het overlijden van haar moeder dwaalde over straat maar werd opgevangen door zorgzame mensen. Via de rechter is ze uiteindelijk in een veilige omgeving geplaatst
*Namen zijn gefingeerd. Foto’s zijn van echte kinderen uit de sloppenwijk maar zijn puur ter illustratie. De verhalen zijn helaas wel authentiek.